"είμαι αντίθετος με ορισμένες μεταφροϋδικές θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες ο άνθρωπος αποκτά τη δική του αναλλοίωτη σφραγίδα μέχρι κάποια στιγμή της ζωής του, μέχρι ας πούμε τα είκοσί του χρόνια... Ήδη η ζωή μας είναι μικρή, ήδη βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα κορμί που μας δίνει η φύση, αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε μετά τα είκοσί μας χρόνια, τότε θα πρέπει να αυτοκτονήσουμε. Γιατί να ζούμε; Για

να επαναλαμβάνουμε τον εαυτό μας; Εγώ ισχυρίζομαι, αντίθετα, ότι η εμπειρία εξακολουθεί να μας διδάσκει πως οι άνθρωποι αλλάζουν συνεχώς τη ζωή τους, αλλάζοντας ταυτόχρονα και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα. Κι αυτό μπορεί να συμβεί για τους πιο διαφορετικούς λόγους: διότι μια μέρα είδες έναν πίνακα, διότι άκουσες ένα ποίημα, διότι συνάντησες έναν άνθρωπο, διότι ξαφνικά είδες μπροστά σου τη θάλασσα..."
Αντόνιο Ταμπούκι