Γιατί εδώ, ανάμεσα στο πλήθος που με τριγυρίζει και τρέχει άτακτα και ταυτόχρονα υποταγμένα, βλέπω πολλά πρόσωπα και λίγα πεπρωμένα. Και πίσω από αυτά τα πρόσωπα, κάθε βαθύς πόθος, κάθε εξέγερση, κάθε παρόρμηση ανακόπτεται πάντα από το φόβο: φόβο για τη μομφή, φόβο για την ώρα, φόβο για τις ειδήσεις, φόβο για τη συλλογικότητα που πολλαπλασιάζει τις μορφές υποτέλειας. Φοβούνται το ίδιο τους το σώμα

και τις επιπτώσεις του, φοβούνται να μη γίνουν οι δακτυλοδεικτούμενοι της δημοσιότητας. Φοβούνται τη μήτρα που δέχεται το σπόρο, φοβούνται τους καρπούς και το νερό. Φοβούνται τις ημερομηνίες, φοβούνται τους νόμους, φοβούνται τα συνθήματα και τα λάθη, φοβούνται τους κλειστούς φακέλους, φοβούνται οτιδήποτε ενδέχεται να συμβεί.
Αλέχο Καρπεντιέρ