Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Ο τοκετός του θανάτου
Ένας άνθρωπος ήτανε
τον είχανε
σε μία κατάψυξη
πάγος ήτανε.
Άνοιξε το ψυγείο της
η μάνα του
απόψυξη
κρακ κρακ
τσακίστηκε
κάτω έξω
και
-συναισθηματικός-
πάει
έλιωσε
ο άνθρωπος.
Γ. Βαρβέρης

Φορές πιστεύω ότι θα μπορούσαμε
Να συμβιβάσουμε τα αντίθετα
να βρούμε το ακίνητο κέντρο του τροχού
να βγούμε από το δυαδικό
να είμαστε ο κάθετος καθρέφτης που επικεντρώνεται
σε μια εσχάτη κάθετο
αυτόν τον τελετουργικό χορό που αφιερώνω
στην παρούσα σου απουσία.
Θυμάμαι τον Σαιντ Εξπερύ: « Ο έρωτας
δεν είναι να κοιτάς αυτό που αγαπάς
μα να κοιτάζουνε κι οι δύο μία και την αυτή κατεύθυνση.»
Μα αυτός δεν υποπτεύτηκε πως τόσες φορές
κι οι δυο κοιτάζαμε εντυπωσιασμένοι την ίδια γυναίκα
και πως ο μεγαλοπρεπής, ευτυχισμένος ορισμός
πέφτει στο πάτωμα σαν γκρίζο ανδρείκελο.



Julio Cortázar, «Ποιήματα για την Κρίς» (μτφρ.: Βασίλης Λαλιώτης)




Τα δόντια των πεινασμένων ανθρώπων, δε μοιάζουν με ‘κείνα των πεινασμένων σκύλων, δε μοιάζουν με τις ύαινες και με τα ράμφη των πτωματοφάγων πουλιών. Οι λυσσασμένοι άνθρωποι, θρυμματίζουν κόκκαλα και πίνουν αίμα αντί για νερό. Χωνεύουν εύκολα κι αναπαράγονται το ίδιο εύκολα. Αυτός ο κόσμος θέλει αντοχή, γερό στομάχι για να τον αντέξεις ή να τον αποτινάξεις μονάζοντας.
Δημήτρης Ι. Ευθυμίου