Φύλλα ημερολογίου Ποιος ξέρει τι θα συμβεί αύριο, ή ποιος έμαθε ποτέ τι συνέβη χτες, τα χρόνια μου χάθηκαν εδώ κι εκεί, σε δωμάτια, σε τραίνα, σε όνειρα αλλά καμιά φορά η φωνή μιας γυναίκας καθώς βραδιάζει μοιάζει
με το αντίο μιας ηλικίας που τέλειωσε κι οι μέρες που σου λείπουν, ω Φεβρουάριε, ίσως μας αποδοθούν στον παράδεισο- συλλογιέμαι τα μικρά ξενοδοχεία όπου σκόρπισα τους στεναγμούς της νιότης μου ώσπου στο τέλος δεν ξεφεύγει κανείς, αλλά και να πάει που; κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον- Κύριε, αδίκησες τους ποιητές δίνοντάς τους μόνο έναν κόσμο, κι όταν πεθάνω θα ʼθελα να με θάψουν σʼ ένα σωρό από φύλλα ημε- ρολογίου για να πάρω και το χρόνο μαζί μου. Κι ίσως ό,τι μένει να ʼναι στην άκρη του δρόμου μας ένα μικρό μη με λησμονεί Λειβαδίτης
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου