Είχαμε την πεποίθηση πως ο έρωτας θα υπάρχει για πάντα, όπως ο αέρας, όπως το νερό, όπως το καλοκαίρι, όπως ο ήλιος. Ο έρωτας μπορούσε να φροντίζει τον εαυτό του. Δεν δώσαμε σημασία στη κλίση που έπαιρνε σιγά σιγά το οικοδόμημα του έρωτα, στα καθημερινά μπαλώματα στο ύφασμά του. Το ευσυνείδητο γιγαντιαίο έργο που έκανε τον έρωτα να παραμένει τόσο κανονικός όσο και το φως.
Τζινέτ Γουίντερσον