Το τραπέζι. Αυτό είναι τραπέζι. Η καρέκλα. Το τραπέζι. Αυτό είναι φρουτιέρα. Το τραπεζομάντηλο. Οι κουρτίνες. Δεν φυσάει. Ο κουβάς για το κάρβουνο. Δεν υπάρχει γυναίκα στο δωμάτιο. Αυτό εδώ είναι δωμάτιο. Ορίστε και ταπετσαρία, στους τοίχους. Οι τοίχοι είναι έξι. Οχτώ τοίχοι. Ένα οκτάγωνο. Το δωμάτιο αυτό σχηματίζει σχήμα οκτάγωνο, δεν περιέχει γυναίκα, περιέχει μία γάτα. Ορίστε η γάτα, στο χαλί. Πάνω απ’ το τζάκι έχει καθρέφτη. Ορίστε και τα παπούτσια μου, τα φοράω στα πόδια μου. Δεν φυσάει. Εδώ βλέπετε ένα ταξίδι και μία ενέδρα. Εδώ, ορίστε το κέντρο του ψύχους, το αλτ στο ταξίδι, χωρίς ενέδρα. Και εδώ το βαθύ γρασίδι όπου κρύβομαι. Και αυτό εδώ η λόχμη στο κέντρο της νύχτας και της αυγής. Εδώ ο γλόμπος των εκατό βατ, σαν λάμα μαχαιριού. Δεν είναι ούτε νύχτα ούτε πρωί.
Το δωμάτιο αυτό κινείται. Το δωμάτιο αυτό μετακινείται. Μετακινήθηκε. Προχώρησε μέχρι ένα απόλυτο στοπ. Δεν υπάρχει ενέδρα. Δεν υπάρχει εχθρός. Ούτε δίχτυ αράχνης. Όλα καθαρά και σε αφθονία, δεν κλείνουν, δεν είναι κλειστά, αμετακίνητα, μη κινητήρια, τίποτα ύπουλο, δεν περικλείει δόλο. Ο καιρός μάλλον σκοτεινός, όπου υπάρχει κήπος. Ιδού οι κάλτσες μου. Και η εντοιχισμένη μου επίπλωση. Μπορεί και να ξημερώσει. Αν φτάσει το πρωί, δεν θα μου καταστρέψει τα νομικώς κεκτημένα μου, εντοιχισμένα και λοιπά, ούτε τις πολυτέλειές μου. Ορίστε τα μονοπάτια μου πάνω στους τοίχους μου, με νεκρούς τους τόπους προορισμού. Ένας τόπος συγκέντρωσης για λίθους πλίνθους κέραμους ατάκτως ερριμμένους, με ένα άλφα μέτρο βέβαια. Αν είναι σκοτεινά τη νύχτα ή φωτεινά, τίποτα δεν παρεμβάλλεται. Έχω το κελί μου, την καμπίνα μου. Όλα ταχτοποιημένα, στη θέση τους, κανένα λάθος δεν έχει γίνει. Έχω σφηνώσει ενδιάμεσα. Κρυψώνα δεν υπάρχει. Δεν είναι νύχτα, δεν είναι πρωί. Δεν υπάρχει ενέδρα, μονάχα αυτή η πόζα, μεταξύ δύο ξένων. Ορίστε τα κεκτημένα εντοιχισμένα μου, όλη μου η εγκατάσταση, όταν βρίσκομαι σπίτι, ολομόναχο άτομο, χωρίς καμία ανάγκη να ταχτοποιήσω, έχω τους συμμάχους μου, έχω τα αντικείμενά μου, έχω τη γάτα μου, έχω το χαλί μου, έχω τη γη μου, ιδού βασίλειο, προδοσία δεν υπάρχει, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει ταξίδι, ζημιά δεν μπορούν να μου κάνουν. Μου την έχουν κάνει. Τη ζημιά.
Χάρολντ Πίντερ