Οδυνηρά, με μισή καρδιά, αυτός ο ταξιδιώτης που τερμάτιζε μια πορεία που είχε βαστάξει πάνω από πενήντα χρόνια, υποχρεωνόταν, για πρώτη φορά στη ζωή του, να ξαναχαράξει με το μυαλό του τους δρόμους πούχε περάσει ξεχωρίζοντας το θελημένο από το αναγκαίο, -πασχίζοντας να διακρίνει ανάμεσα στο λίγο που φαινόταν να εκπορεύεται απ αυτόν και σ αυτό που ανήκε στην εξ αδιαιρέτου ανθρώπινη συνθήκη του. 

Είκοσι χρονών είχε πιστέψει πως ήταν ελεύθερος από τις ρουτίνες και τις προκαταλήψεις που παραλύουν τις πράξεις μας και βάζουνε παρωπίδες στο νου, αλλά στη συνέχεια είχε περάσει τη ζωή του προσπαθώντας να αποκτήσει πεντάρα πεντάρα αυτή την ελευθερία που στην αρχή είχε πιστέψει ότι την όριζε ολόκληρη. Δεν είμαστε ελεύθεροι όσο επιθυμούμε, όσο θέλουμε, όσο φοβόμαστε, ίσως όσο ζούμε.

Μαργκερίτ Γιουρσενάρ