Είναι χρόνια που συνέβη - μπήκα σ' ένα τρόλλεϋ χωρίς να έχω το αντίτιμο του εισιτηρίου που ρίχναμε, τότε, σ' ένα κουτί δίπλα στον οδηγό. Την τελευταία στιγμή αντιλήφθηκα πώς δεν είχα το πορτοφόλι μαζί μου, δεν είχα δραχμή επάνω μου. Λέω του οδηγού: «Ξέχασα το πορτοφόλι μου, ή το 'χασα, έχω μονάχα αυτό (και του δείχνω -πώς μου ήρθε- το κουτί με τα τσιγάρα). Να σας το δώσω να μου κεράσετε την διαδρομή;» (Τι πώς μου ήρθε - σίγουρα έκανα συνειρμό με τα γκαρσόνια του Παρισιού.) Ο οδηγός του τρόλλεϋ χαμογέλασε, μάλλον του άρεσε ή ιδέα, αλλά έβγαλε απ' την τζέπη του τα δικά του τσιγάρα, που ήταν επίσης SANTÉ σκέτα. «Ατόφια μου, εσύ με οδηγείς!» μου είπε κιμπάρικα. «Πέρνα και άραξε.» Μάλιστα, σκέφτηκα, τέτοια τσιγάρα, τέτοια σινιάλα. Και πέρασα βέβαια, κεράστηκα δικαίως την διαδρομή.
Ζυράννα Ζατέλη