Μια από τις ιδέες μου - που δεν διστάζω καθόλου  να τη γράψω- σ’ αυτούς τους περιπάτους, ήταν πως θα ‘ταν συναρπαστικό, σαν μέσα σε ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, να ανταμώσω κάποιον ξαφνικά. Κάποιος να εμφανιζόταν μπροστά μου, στην στροφή κάποιου δρομάκου, να σταθεί, να μου χαμογελάσει και να επιδοκιμάσει. Τίποτα περισσότερο δεν ζητούσα - ζητούσα μονάχα να είναι εν γνώσει, και ο μόνος τρόπος για να είμαι βέβαιη πως είναι εν γνώσει, θα ήταν να το δω να καθρεπτίζεται πάνω στο ωραίο του πρόσωπο.

ΗΕNRY JAMES, Tο στρίψιμο της βίδας