O γάτος μου κι εγώ
αγαπιόμαστε
σαν το ζευγαράκι
που κάθεται
σε ξεχαρβαλωμένο παγκάκι
κι ανταλλάσσει φιλιά
μεσοχείμωνο: νιφάδες
στα μαλλιά, στα μάγουλα,
στ’ αυτιά που λιώνουν
μόλις κάτσουν.
Έτσι γυμνοί που μείναμε
σαν ηλικιωμένο ανδρόγυνο
που δεν χόρτασε ακόμη
τα φιλιά
και τρυφερά ανταλλάσσει
χάδια στα μαλλιά
και στο μέτωπο
αυστηρά από δω και πέρα
με τα χείλη μόνο και τα χέρια.
*
Ζει σε κρυστάλλινη διάρκεια
ο γάτος μου,
μέσα σε κολονάτα ποτήρια.
Τα μουστάκια του είναι οι φυσαλίδες
του αφρώδους οίνου
μία προς μία τις κτενίζω
προς τα ουράνια.
Αν πεθάνει ο γάτος μου
θα ξεχειλίσει το ποτήρι
άσπρος αφρός θα χυθεί
στο τραπέζι από ξύλο κερασιάς.
Καθώς θα βλασταίνει
ο θάνατός του, σαν κερασιά
σε ανθοφορία
κάθε παρακλάδι θανάτου
θα ξεχύνεται
από ένα παραγεμισμένο
ποτήρι καμπανίτη.
*
Ο γάτος μου
γεννήθηκε κάτω απ’ όλους
τους αστερισμούς. Είναι
αδύνατο ν’ ανακαλύψω
ανιόντες και θέσεις πλανητών
κατά τη γέννησή του.
Έχει καταργήσει τον ζωδιακό
κύκλο, ζώο αληθινό,
που αποστρέφεται τα ζωώδη.
Ο γάτος μου δεν αναφέρεται
στο ηλιακό σύστημα,
η γέννησή του έγινε
ερήμην των άστρων
και των επιρροών τους.
Είναι ένας γάτος
που αμφισβητεί το πεπρωμένο του,
αφού έπεσε τουλάχιστον
μια φορά ηθελημένα
απ’ το μπαλκόνι
του δευτέρου
στον ακάλυπτο.
*
Ο γάτος μου κι εγώ
διαμένουμε στη γη
κι από δω απευθύνουμε
τα νιαουρίσματά μας
στο φεγγάρι.
Όποιος μας ακούει
ας σηκώσει πρώτος το χέρι
μπαλκόνι κατάκλειστο
ταράτσα πισσομένη
στον ακάλυπτο βγαίνουμε
σαν ανατέλλει το φεγγάρι
νιαουρίζει ο γάτος μου
τ’ αφεντικό του κλαίει.
*
Ανάμεσα στα θαύματα
της μοίρας που μόλις διανύσαμε,
σας παρακαλώ να συμπεριλάβετε
το γάτο μου κι εμένα.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες