Όλα πάνε ρολόι…

Είναι στιγμές

που το κρεμασμένο ρολόι

μου γυρίζει την πλάτη,

ενώ ο κούκος

με δισύλλαβα καλέσματα

δικαιολογεί την λιποταξία του.

Είναι ‘κείνες οι στιγμές

που το χωνί

με εισπνέει,

δικαιολογώντας τη δικιά μου

ανυπαρξία.

Είναι οι επιστροφές μας

στα μεγάλα διαστήματα

της χαμένης ύπαρξης

στο μετέωρο ψύλλιασμα

ό,τι όλα πάνε ρολόι.

Δημήτρης Ευθυμίου