Τα κατάλαβα όλα. Κατάλαβα τον Πάμπλο. Κατάλαβα τον Μότσαρτ και κάπου ξοπίσω μου άκουσα το τρομαχτικό του γέλιο.
Ήξερα πως εκατό χιλιάδες πιόνια απ' το παιχνίδι της ζωής ήταν στην τσέπη μου. Αυτή η φευγαλέα ματιά που είχα ρίξει στο νόημά της είχε κεντρίσει το λογικό μου κι ήμουν αποφασισμένος ν ' αρχίσω το παιχνίδι ξανά.
Θα ξαναδοκίμαζα τα βάσανά του γι ' άλλη μια φορά και θα ριγούσα με την ακατανο

ησία του.
Θα ξαναταξίδευα, όχι μόνο μια φορά αλλά πολλές, στην κόλαση της εσωτερικής μου ύπαρξης.
Κάποια μέρα θα έπαιζα το παιχνίδι καλύτερα.
Κάποια μέρα θα μάθαινα να γελάω. Ο Πάμπλο με περίμενε. Το ίδιο κι ο Μότσαρτ.

Χερμαν Εσσε