Όταν η σιωπή αφήνει μια συλλαβή, αχνοφέγγει μέσα στο σκοτάδι η ψευδαίσθηση της λύτρωσης. Η δυσθανασία της ψυχής στα χέρια του υποταγμένου. Ο δουλόφρων της ζωής, δορίκτητος και λαβωμένος περιμένει το τελικό χτύπημα. Και πριν κλείσει τα μάτια έρχεται αντίπρωρη λαβή απ’ τη θέληση και ορθώνει ανάστημα. Μέσα σ’ ένα τίποτα ο ακροβάτης της ζωής μεταμορφώνεται σε αναρριχητής. Αυτό το τίποτα αρκεί για να βρεθείς στον αντίθετο πόλο. Μόνο αυτός που κοιτάζει την κορυφή μπορεί να κερδίσει τον επίγειο παράδεισο, οι υπόλοιποι καθηλωμένοι στους πρόποδες θα μαζεύουν μαργαρίτες. 
Δημήτρης Ευθυμίου