Ο γραιγολεβάντες παίζει φυσαρμόνικα λίγο πριν το σούρουπο. Nότες βγαλμένες απ’ το θρόισμα των φύλλων. Κι άλλες που δίνουν ένα σολ προερχόμενο απ’ το sole, με τις δειλές ηλιαχτίδες του ν’ απλώνονται σαν χορδές πάνω στη θάλασσα. Λεπιοειδή φύλλα απ’ τα αλμυρίκια αγγίζουν τις χορδές σαν πέννες κιθάρας. Ένα φα η καλπάζουσα φαντασία της στιγμής, με μουσική υπόκρουση απ’ τον παφλασμό των κυμάτων. Το γκέμι του Ποσειδώνα στη μάταιη προσπάθεια του να δαμάσει τη θάλασσα. Χτυπά πάνω στα βράχια και η συμφωνία των στοιχείων της φύσης δωρίζουν την ύψιστη στιγμή. Διαχειμάζω αγναντεύοντας, τι άλλο... τον ερχομό της Άνοιξης.
Δημήτρης Ευθυμίου