Εμείς, τα παιδιά των λαϊκών γειτονιών, όταν πέφταμε, σαλιώναμε την πληγή, κλέβαμε μανταρίνια, ξαπλώναμε στο γρασίδι δίνοντας γροθιές ο ένας στον άλλον, κυνηγούσαμε τις νεαρές πίσω απ’ τις ελιές, ίσα – ίσα για να γευτούμε το χειλάκι τους, πιάναμε με γυμνά χέρια τα φραγκόσυκα και βουτάγαμε από δέκα μέτρα στη θάλασσα. Εμείς, οι ενήλικες των λαϊκών γειτονιών, ξεμάθαμε, σαλιώνουμε τα πενηντάευρα, ξαπλώνουμε μονάχα σε ανατομικό στρώμα, κυνηγάμε τις γυναίκες των άλλων, τρώμε φραγκόσυκα καθαρισμένα και βουτάμε σε χλιαρό νερό στη μπανιέρα. Αυτό θαρρώ, πως λέγεται, παρακμή του ενήλικα…
Δημήτρης Ευθυμίου