Κρύφτηκε, για είκοσι με εικοσιπέντε λεπτά
πίσω απ’ τα στόρια του δέντρου
κι έμοιαζε τόσο οικεία η απουσία του
σαν ‘κείνα τα διαστήματα των σκοτεινών σκέψεων
που περιμένεις να ξεμυτίσει δειλά – δειλά το φως.
Δ.Ευθυμίου